پنجم محرم:
نیروهای کوفه بسیج می شوند تا راهی کربلا شوند. عبید الله عده ای را مأمور کرده تا در مسیر به سوی کربلا بایستند و از حرکت کسانی که به قصد یاری حسین (ع) از کوفه خارج می شوند جلوگیری کنند. گروهی از مردم که جنگ با حسین را جنگ با خدا می دانستند بین راه از لشکر دشمن جدا شده و می گریختند.
پنج روز بعد از عاشورا:
حسین دیگر در میان امت نیست. و زینب پس از برادر، گرد شمع وجود امام خویش می چرخد و همه محبتش را نثار او می کند.
دل من! اگر می خواهی زینبی باشی، امام شناس باش!
اگر بر جوانان هاشمی گریستی بی آنکه به دل زخم خورده حسین نگریسته باشی، سخت در اشتباهی. مصیبت علی اکبر، قاسم، عبد الله و حتی عباس، با دل داغدیده حسین است که معنا می یابد. کاش هزاران عباس فدا می شدند اما یک زخم بر پیکر امام فرود نمی آمد.
